دعوت،یااجباربه نیکی

به نام خدا

امشب شب میلادحسین بن علی (ع)است.که به قول دکترشریعتی "حسین وارث آدم" است.وارث انسانیت وآزادگی.به همین مناسبت قرارشدچیزهایی راکه ازاین شخص شریف آموخته ام راارائه کنم.درپست گذشته به مقوله آزادگی پرداختم ودراین نوشته به((امربه معروف ونهی ازمنکر))می پردازم
همان طورکه می دانیدشعارامربه معروف ونهی ازمنکردرابتدای ظهوراسلام ازطرف دوجریان مطرح شد.یکی ازطرف عده ای خشک مذهب که به خوارج معروف شدندوجریان قابل ملاحظه دیگرقیام حسین بن علی(ع) بود.اماتفاوتهایی میان این دوجریان وجودداردکه این دورامتمایزوشایدمتضادمی کند.تفاوت درنوع نگاه به این مسئله اجتماعی است.خوارج امربه معروف رااجباربه خوبی می دانستند.یعنی دیگران آنچه راکه آنهاازدین درک می کردند،مجبوربه انجام آن بودند.هرکه راهم اینگونه نمی کردکافرومستوجب عقوبت می دانستند.امارویکردحسین بن علی(ع)اینگونه نبود.اوامربه معروف رادعوت به نیکی می دانست.اوهرکه راپای صحبتش می نشست دعوت به نیکی می کرد.امامعتقدبودکه مردم بایدخودبخواهند،کسی مجبورنیست آنچه راکه اومی خواهدانجام دهد.حتی یارانش رانیزآزادگذاشته بودتاخودآنهاانتخاب کنند.حسین بن علی(ع)به گونه ای عمل کردکه خودمصداق امربه معروف شود.اودیگران رابه زحمت نینداخت،اوازخودهزینه کرد،جان شریفش رادرطبق اخلاص گذاشت وآزادگی وانسانیت رابه ماآموخت،آری اواینگونه دعوت به نیکی می کند