باغ خزان زده رابهاری کنیم

به نام خدا

درادامه پست گذشته توضیحاتی رالازم دیدم بیان کنم.خوشبختانه دوستان هم تائیدکردندکه نیازبه اصلاحات وجوددارد،وهمه هم می دانیم که برای تحقق اصلاحات نیازبه یک عزم جدی است.متاسفانه دردوران اصلاحات به خواسته های خودنرسیدیم. دراین دوران به جای اقدامات پایه ای واساسی به بیراهه رفتیم ودچارتحلیل قواشدیم.متاسفانه درشرایط پرهیجان 77 و78به این فکرنکردیم که حرکت های رادیکال،بدون پایه واساس باعث اضمحلال خواهدشد.تاآنجاپیش رفتیم که حادثه 18تیراتفاق افتاد،روزنامه هابه صورت فله ای بسته شدندودرنهایت جنبش دانشجویی دچارانفعال شد
دانشجویان درهمه جای جهان ومخصوصادرایران پیشگامان حرکت های روبه جلوبوده اند.متاسفانه امروزمی بینیم درمیان دانشجویان شادابی ونشاط لازم درزمینه این حرکتهامشاهده نمی شود.دغدغه کاروزندگی آینده،انفعال حاصل ازرفتارهای نادرست بادانشجویان،مشغله های الکی باعث شده است جنش دانشجویی تاثیرگذارنباشد.متاسفانه درجامعه هم نگاه به دانشجوودانشگاه درحال تغییراست.خوشگذرانی های بی موردوحرکتهای جلفی که ازبعضی دانشجویان سرمی زندباعث شده بعضااعتمادمردم به دانشجویان سلب شود.چه بایدکردتاجامعه رادوباره به حرکت درآورد؟حرکتی اساسی به سوی پیشرفت وتعالی.پاسخ این است که دانشجویان بایدازانفعال بیرون بیایند،بایدنیازهارابشناسندوبرای رفع آن تلاش کنند.بایددوباره اعتمادازدست داده رابازیابند
اشاره کردم که مهمترین مشکل درجامعه ماوجودفرهنگ های غلط است.فرهنگ تقلید،خرافات،سوءاستفاده ازدین وغیره.چرادردانشگاه دیگرشاهدصحبت های شریعتی هاومطهری هانیستیم؟چرابه جای بحث های تندسیاسی به فرهنگ نمی پردازیم؟چراروشنفکرهای حوزه ودانشگاه به جای فضای دانشجویی به کنج خانه هایشان پناه برده اند؟وظیفه مادانشجویان است که این عزیزان رادوباره به فضای دانشگاه بازگردانیم.دوباره مباحث عقیدتی وفرهنگی رادرجامعه زنده کنیم.بایددوباره به متن جامعه واردشویم.هرکجاکمبودی دیدیم فریادبزنیم وگوشزدکنیم.باگوشه ای نشستن وامیدبه دیگران داشتن مسئله حل نمی شود