زيارت

به نام خدا
خدابه ماتوفيق دادتابتوانيم براي زيارت امام رضابه مشهدبرويم.باخودفكرمي كنم كه اگرخدامقدرنمي كردتااين امام همام به ايران بيايند،تكليف ماچه بود؟آيامشهدي به اين بابركتي وجودمي داشت؟آيابازمكاني دراين مملكت پيدامي شدتاامثال من كه،درشلوغي زندگي خدارازودفراموش مي كنم بنشينم وفارغ ازدعواهاي بيهوده بااودردودل كنم؟به هرحال خداراشكرمي كنم كه چنين منتي برسرمانهاد.اميدوارم آن امام شريف كه به مهماني اش شرف ياب شدم قدمي به خانه دلم بگذارندواين دل تاريك وغمديده رامنوركنند.

آنان كه خاك رابه نظركيمياكنند آياشودكه گوشه چشمي به ماكنند

اين سفرخوب وبيادماندني همراه بااتفاقاتي بودكه شنيدن آنهاخالي ازلطف نيست.
قطاروسيله اي بودكه براي رفتن به مشهدانتخاب كرديم.ساعت چهاربعدازظهرروزيكشنبه .قطاردركمال ناباوري سرساعت حركت كرد.شايدبراي اولين باربودكه درايران سواروسيله نقليه اي مي شدم وبدون تاخير،به حركت درمي آمد.قراربودساعت پنج صبح دوشنبه به مشهدبرسيم كه باسه ساعت تاخيركه دربين راه به وجودآمده بود،ساعت هشت رسيديم.درهنگام پياده شدن اعلام كردندبه علت اين سه ساعت تاخيرمي توانيدبه يكي ازنمايندگي هاي رجادرمشهدمراجعه كنيدونصف بهاي بليط رابه عنوان جريمه دريافت كنيد.ماكه اميدي به گرفتن پول نداشتيم فقط به خاطراينكه ثابت كنيم اينهاهمه حرف هست، به يكي ازنمايندگي هامراجعه كرديم ودرآنجاتوانستيم بهاي وعده داده شده رادريافت كنيم.كمي اميدوارشدم ازاين كه مي ديدم هشت سال تلاش براي گسترش فرهنگ ارزش نهادن به مردم داردنتيجه مي دهد.
مشهدمثل هميشه شلوغ بود.حرم هم همين طور.حرم امام رضابسياربزگ شده بودوبايدبراي رسيدن به ضريح ايشان راه زيادي راپيمود.به نظرمي رسدمي خواهندآن رامثل حرم پيامبردرست كنند.اين چندروزهوا آفتابي وگرم بودوآفتاب مستقيم به مغزآدم مي خورد.سايه باني هم وجودنداشت تابراي رهايي ازآفتاب به آن پناه برد.ولي بااين حال بازهم زائران براي زيارت ايشان گروه گروه به حرم مي آمدند.
اين چندروزكه ماآنجابوديم، شاهدبوديم كه،مرده هاي زيادي رابراي اقامه نمازميت وطواف دورضريح مطهرواردحرم مي كردند.ومعمولانيزدرصحن آزادي اين مراسم انجام مي شد.
جمعيت زائرين عرب بسيارزيادوحضورايشان كاملامشهودبود.يكي دوبارهم اشتباهي گرفتن وشروع كردن به عربي صحبت كردن بامن.خودم نمي دانم كجاي قيافه ام به عربهامي خورد؟
جلوي ضريح امام مثل هميشه غلغله بودونمي شدبه آن نزديك شد.يك بارپسري راديدم كه به پدرش التماس مي كنداورابه ضريح برساند،پدربه اومي گفت: نروجلوخفه مي شي.ازطرف زنهاهم صداي جيغ ودادمي آمد.يك بارجواني راديدم كه ازجمعيت جلوي ضريح خودراكشيدبيرون،دستانش سرخ ودكمه هاي پيراهنش بازشده بود،اگرداخل حرم نبودم فكرمي كردم ازصحنه دعواآمده است.
صبح پنجشنبه حول وحوش ساعت ده صبح مي خواستيم ازدرصحن آزادي خارج شويم كه ديدم عده زيادي خادم حرم كناردرايستاده اندو ازمردم مي خواهندراه رابازكنند،وازدرهاي ديگرخارج شوند.چندنفرشان هم بي سيم دستشان بود.باخودم فكركردم حتمابزگي مي خواهدواردحرم شود،مردم رامتفرق مي كنند!منتظرماندم ببنيم چه خبراست.ديدم پيكرمرحوم قاضي حسن مقدس راكه چندروزپيش درتهران ترورشده بودبراي تشييع آورده اند.سينه ام به دردآمد، ازاينكه مي ديدم هنوزدركشورمان بايدشاهدتروروخشونت باشيم تاسف مي خوردم.مانندتمام آزادگان جهان اين تروررامحكوم مي كنم.خدايش بيامرزد.